XIX w. naszyjnik z turkusami i perełkami w złocie

XIX W. WIKTORIAŃSKI ZŁOTY NASZYJNIK Z TURKUSAMI I PEREŁKAMI

Naszyjnik  z końca XIX w., z epoki wiktoriańskiej, wykonany w całości ręcznie - grawerowany i cyzelowany - w złocie próby ok.0,570 - 0,580,  z  naturalnymi turkusami i perełkami słodkowodnymi.

Wpisuje się  on w nurt  XIX w. biżuterii  sentymentalnej  - motyw serca oraz użycie turkusów jako symbolu prawdziwej miłości.

Stan zachowania - idealny, zważywszy na wiek i formę wykonania oraz użyte kamienie stan jest wyśmienity i nieczęsto spotykany w tego typu biżuterii.  Wszystkie elementy kompletne i oryginalne.

Wymiary - front 5,5 cm szerokości x 4,2 cm długości, cały naszyjnik mierzy - 41,5 cm długości.

Masa naszyjnika - 12.800 grama.

Przykład kunsztu złotnictwa XIX w., pełna plastyka roboty, zarazem bardzo delikatna, wykwintna i subtelna -  kobieca, pełna nieprzemijającego wdzięku i uroku, także za sprawą  turkusowego serduszka. 

To także reprezentatywny, katalogowy, przykład wiktoriańskiej sentymetalnej biżuterii, która w swej symbolice idealnie wpisuje się  i w dzisiejsze czasy.

Koneserkom tematu serdecznie polecam  - jednostkowa, historyczna biżuteria z duszą i ponadczasowymi w swojej istocie, turkusami, o których, co nieco, proszę poczytać poniżej.

 TURKUS: KAMIEŃ ZWYCIĘZCA - KAMIEŃ NIEBIOS - ŁADNY KAMIEŃ

Turkus - to turecki kamień, z greckiego "kalait", czyli "ładny kamień". Z języka francuskiego -  turecki kamień (pierre turquoise).
Historia turkusów sięga czasów starożytnych, a nazwa kalait została użyta przez rzymskiego pisarza Pliniusza Starszego. Turkus przywędrował do nas  z Turcji, tamtędy bowiem wiódł szlak handlowy z drogimi kamieniami.
Ogromną popularnością cieszył się w okresie Starego Państwa w Egipcie. Niedaleko,  na półwyspie Synaj, znajdowały się pierwsze udokumentowane złoża tego minerału. Turkus noszono jako amulet  i  umieszczano  w grobowcach, by pomóc przejść do lepszego świata.

Aztekowie, którzy również mieli do niego dostęp, przy jego użyciu wykonywali spore ilości masek rytualnych. Prawdziwą popularność turkusy zdobyły jednak dzięki Indianom Navajo, Zuni i Apaczom, którzy łączyli je ze srebrem, tworząc w ten sposób doskonałe ozdoby (tak bardzo pożądane przez białego człowieka).

Turkus, jak każdy kamień szlachetny ma swoje znaczenie. Stosowany jako talizman i kamień leczniczy, chroni przed biedą i nienaturalną śmiercią. Wzmacnia pozytywną energię, a osłabia negatywną. Wprowadza w nasze życie równowagę i harmonię. Już w XIX wieku turkusy  były modnymi ozdobami, szczególnie w nurcie biżuterii sentymentalnej. Kolor turkusów kojarzył się z niezapominajkami i był symbolem stałości uczuć.

Turkus, nazywany "kamieniem - zwycięzcą" - we wszystkich epokach był wybierany jako pełen energii talizman przez wojowników.
Kamieniowi temu przypisuje się nadzwyczaj szczęśliwe właściwości.

Niebieskie turkusy, zwane są również "kamieniami niebios", a ich przeznaczeniem miało być wprowadzanie zgody: pojednania wrogów i kończenia sporów.
Turkus strzeże przed negatywnymi wibracjami i zapobiega stanom lękowym. Chroni przed złym losem i wypadkami - niegdyś był to szczęśliwy kamień dla jeźdźców, dzisiaj polecany jest dla kierowców.
Zapewnia noszącej go osobie jasny, zrównoważony umysł. Sprzyja zachowaniu pogody ducha, dodaje optymizmu i sił witalnych. Ze względu na te właściwości jest polecany osobom, które często się komunikują. Jest to również symbol hojności, szczerości i oddania.