Ametystowa czterolistna koniczynka - XIX w.

XIX W. BROSZA Z AMETYSTAMI I PEREŁKAMI,  CZTEROLISTNA KONICZYNKA - RARE

I ostatnia ametystowa ślicznotka z kolekcji mojej  Galerii. Taka wisienka na torcie:-)

Z II połowy XIX w., broszka z ametystami i perełkami głębinowymi wykonana w całości ręcznie w srebrze próby 0,800,  cechowanym,  złoconym.

Reprezentatywna dla epoki technika wykonania,  jak i styl - tu w nurcie naturalizmu  -  realizmu przedmiotowego  i symboliki roślin  - przykład ornamentyki celtyckiej wykorzystywanej w biżuterii irlandzkiej.

Symbol szczęśliwej czterolistnej koniczyny - zarówno w ametystach, jak i w perełkach osadzonych centralnie.

Motyw bardzo popularny w XIX w. biżuterii  - ale do takich czterolistnych koniczynek  - i to ametystowych ! -  musimy mieć szczęście - jak w naturze - przeważnie wykorzystywano klasyczny motyw trójlistnej koniczynki. 

Do celtyckiego motywu koniczyny chętnie nawiązywano, bo uważano ją,  wzorem Celtów,  za roślinę magiczną, symbol szczęścia. Koniczynki często święcono i skrywano w medalionach i pierścieniach  - sekretnikach.

Brosza ta  może być noszona także jako wisior - jej konstrukcja  wiernie odtwarza  motyw gałązki i liści, wysadzanych perełkami głębinowymi i frontalny element koniczynki czterolistnej, który tworzą naturalne fasetowane ametysty XIX wieczne - wybornej jakości czyste, klarowne, prawdziwe, bez polepszaczy,  modyfikacji jak wszystkie współczesne kamienie kolorowe.

Piękna, ażurowa, ręcznie cięta oprawa kamieni, stwarza wrażenie delikatnej koronki, perełki głębinowe wszystkie  oryginalne, ametysty zachowane wyśmienicie - bez żadnych uszkodzeń czy wytarć krawędzi  - bardzo rzadko spotykany stan w biżuterii użytkowej z tego okresu z naturalnymi kamieniami. Oryginalne zapięcia, szpilka broszy. Złocenie w delikatnej patynie, bez przetarć.

Masa broszy - 5.160 grama, wymiary - 3,2 cm x 2,7 cm. Wymiary ametystów - 1,1 cm x 0,9 cm, oraz 1 cm x 0,8 cm.

Obok symboliki broszy, piękna kamieni i kunsztu wykonania  - mamy królewskie ametysty, cenione już od starożytności przez Egipcjan, Greków, Rzymian. Sumerowie uważali, że ametyst to talizman, który wzbudza w obdarowywanym uczucie miłości do ofiarodawcy. I to przekonanie trwa do dnia dzisiejszego.

Ten XIX w. rarytas ametystowy, prawdziwie magiczny,  dedykuję koneserom tematu. Na szczęście!

Brosza z certyfikatem biegłego rzeczoznawcy jubilerskiego/gemmologa/eksperta diamentów i kamieni szlachetnych.

AMETYST - jego nazwa pochodzi od greckiego słowa „a - methysos”, czyli w polskim tłumaczeniu „trzeźwy”. Starożytni Grecy pili bowiem wino z ametystowych kielichów, które wypełnione czystą wodą nadawały jej barwę prawdziwego wina.

Niektórzy z tych bardziej wstrzemięźliwych Greków korzystali z tego - zamiast wina pili wodę. Inni uważali, iż ametystowe naczynie chroni przed skutkami nadmiernego spożycia  trunków.  Do dziś ametyst uznawany jest za kamień trzeźwości.

Ametyst nazywany jest także  „kamieniem harmonii i relaksu”.

Przywraca równowagę osobom podatnym na stres, przynosi spokój i uwolnienie umysłu od negatywnych myśli. Pomaga radzić sobie z emocjami, dodaje cierpliwości, uwalnia od codziennego zmęczenia i problemów.

Ametystowi przypisuje się także pomoc przy łagodzeniu konfliktów w życiu osobistym i zawodowym, a także oczyszczania miejsc, gdzie długo przebywamy (biur, domów, sklepów) z nagromadzonej tam, z różnych źródeł, negatywnej energii. Dotyczy to także sfery życia seksualnego - również w tym obszarze dzięki częstym kontaktom z energią Ametystu możemy wykazywać się większą fantazją, a w konsekwencji dawać i otrzymywać więcej satysfakcji.

W przeszłości ametyst był ulubionym kamieniem dostojników kościelnych.

Purpura przez stulecia uznawana była za kolor królewski, dlatego jest zrozumiałe, dlaczego od wieków jest pożądanym klejnotem.

Leonardo da Vinci wspominał, że ametyst ma moc odpędzania grzesznych myśli i zwiększa jasność umysłu. Ponieważ  ametystowi przypisywano działanie umacniania celibatu i pobożności, był od średniowiecza ważnym kamieniem ozdobnym kościoła katolickiego.

Ametyst był nazywany kamieniem biskupim - niektórzy biskupi noszą pierścienie z ametystem po dziś. Jest wymieniany jako jeden z kamieni pektorału Aarona (Wj 28:19; Wj 39:12). W Apokalipsie Św. Jana stanowi ozdobę dwunastej warstwy fundamentu niebieskiego Jeruzalem (Ap 21:20). [wiki].

Ametysty znajdują się wśród brytyjskich klejnotów królewskich. Caryca Katarzyna Wielka wysyłała na Ural tysiące robotników w poszukiwaniu kamieni najwyższej jakości, stąd też pochodzi określenie “syberyjska jakość”.