Złota bransoleta z motywami kwiatowymi w emalii - II połowa XIX w.

RARE - UNIKALNA BRANSOLETA

Z MOTYWAMI KWIATOWYMI W EMALII - II POŁOWA XIX W.

Emalia jest jedną z najstarszych technik zdobienia biżuterii. Pierwsze przedmioty z zastosowaniem zdobień w emalii pochodzą z Egiptu z ok. II wieku p.n.e. W XVI wieku dekorowano nią insygnia władzy i często biżuterię. Największy rozkwit i sławę zdobyła na przełomie XIX i XX wieku dzięki takim sławom jubilerskim jak  Fabergé, Laliqué i Tiffany.

Emalia jest techniką zdobienia przy pomocy kolorowych, szklistych powłok pokrywających całe lub wybrane fragmenty przedmiotu. Składa się głównie ze sproszkowanego kwarcu (szkło), tlenków różnych metali (nadających jej odpowiedni kolor) i wody.

Emalia jest więc szkłem (dokładnie szkliwem barwionym tlenkami metali), o temperaturze topnienia ok. 750-850°C, nadaje się do zdobienia prawie wszystkich metali i ich stopów, które w wyżej wspomnianej temperaturze się nie topią.
Emalia jest delikatna, krucha i łamliwa.

Mieszaninę tę nakłada się w specjalnie w tym celu wykonane pola lub komórki w metalu (emalia komórkowa), które czasem są reliefami (emalia reliefowa), a następnie wypala się w piecu. W tej technice bardzo istotne jest, aby metal, z którego wykonany jest podkład pod emalię miał wyższą niż ona temperaturę topnienia.
Po wypaleniu,  emalię studzi się powoli, a następnie szlifuje się i poleruje jej powierzchnię.

Emalia guilloché była popularną techniką w XIX i na początku XX wieku, niezwykłe efekty osiągał przy jej pomocy Carl Faberge. Polega ona na nakładaniu przejrzystej warstwy emalii na metalową powierzchnię, która została uprzednio ozdobiona misternym wzorem. Precjoza wykonane przy użyciu emalii na giloszowanym podłożu pozwalały na uzyskanie bardzo bogatego w barwy malunku, kolory mogły się przenikać, dzięki czemu osiągały wspaniały rezultat końcowy, dający piękny efekt mory /prążki moiré/. Stan zachowania emalii w biżuterii, która przetrwała do dziś, świadczy o jej wysokiej jakości i odpowiednim sposobie przechowywania obiektu, czego przykładem może być ta właśnie bransoleta wykonana w złocie próby ok. 0,585.

Czas powstania/pochodzenie - II połowa XIX w., ok. 1850-70, prawdopodobnie Rosja.

Zdobienie - ornamentyka floralna w emalii wielobarwnej, centralnie na giloszu, miejscami tonowana - subtelna gradacja koloru, grawerunek.

Masa bransolety - 23.250 grama.

Wymiary - szerokość centralnie 3,1 cm,  obręcz stopniowo zwężająca się do 9 mm na odwrociu.

Średnica mierzona wewnątrz obręczy - owal  5,65 x 5,25 cm. Na średni i szczupły nadgarstek.

Stan zachowania - konstrukcja i emalia w pięknym stanie, bez zastrzeżeń.

Bransoleta w prostej, minimalistycznej i  klasycyzującej formie doskonale eksponującej piękno dekoracji w emalii  - wyśmienicie zachowanej. Rzadki egzemplarz historyczny z klimatem i mistrzostwem pracy złotniczej.