Naszyjnik platynowo-złoty z diamentami 1,70 ct i perłami - pocz. XX w.

 NASZYJNIK PLATYNOWO-ZŁOTY Z DIAMENTAMI 1,70 ct I PERŁAMI,

POCZ. XX W. , BELLE EPOQUE

 Koniec XIX  i początek XX w., to niezwykle urocza, pełna wdzięku biżuteria w stylu edwardiańskim. Inspiracją dla tego typu biżuterii były klejnoty Marii Antoniny i  nawiązanie do  XVIII wiecznej biżuterii dworskiej.  Te ozdoby cechuje niezwykła delikatność, subtelność i rokokowy wdzięk. Ornamentyka obejmuje girlandy, kokardy, kwiaty, wieńce, frędzle. Biżuterię tę wyróżnia wysoki kunszt i jakość wykonania, misternie wycinane platynowe oprawki doskonale współgrające z diamentami, zdobione millegrainem.

 Formy tej biżuterii to prawdziwe koroneczki, subtelne, wysublimowane, pełne finezji, ale jednocześnie trwałe i wytrzymałe, co gwarantowało użycie platyny.

W tej epoce motyw kokardy prezentuje swoją urodę najwdzięczniej, łącząc niezaprzeczalny urok tej formy z klasą i wyjątkową precyzją wykonania.

Projekty z pocz. XX w. były niezwykle dopracowane i realistyczne. Motywy wręcz koronkowe, podobne do haftu, zdobione diamentami i perłami w ażurowych konstrukcjach - a doskonałym przykładem jest ten naszyjnik z pocz. XX w., wykonany w złocie pr. 0,750 oraz platynie, łańcuszek platynowy.

Czas powstania/pochodzenie  - ok. 1900-1915, francuska szkoła jubilerska  z tego okresu.

Zdobienie - motyw kokardy i wstęgi w plastyce formy ze zdobieniem w postaci kratki regencyjnej i ornamentyki floralnej.

Diamenty - szlify stare brylantowe, rozetowe i rauty - 124 kamienie - masa łączna ok. 1,70 ct.

Wymiary - 3,5 mm, 3,0 mm - 2,8 mm, 1,5-1,2 mm.

Barwa i czystość - H-I/VS-SI.

Doskonale wpisane w kompozycję perły słonowodne z podwieszoną nieregularną kroplą dodającą całości uroku i wdzięku.

 Konstrukcja ażurowa.

Masa naszyjnika - 11,9 gr.

Wymiary - element z diamentami  5 cm długości x 4 cm szerokości, długość użytkowa naszyjnika - 43 cm.

Stan zachowania - bardzo dobry.

 Majstersztyk reprezentatywny dla starej Francji początków XX w., w wysublimowanej kompozycji, pełnej kobiecości, wdzięku i finezji, gdzie jakość pracy złotniczej urzeka na równi z estetyką stylu, klasą i wyrafinowaniem projektu. 

  ________________________________________________

Motyw kokardy zajmuje szczególne miejsce w historii biżuterii i jest obecny praktycznie w każdej epoce - przyjmując różne formy jubilerskie, mniej bądź bardziej stylizowane, ze zdobieniem czy to w postaci diamentów czy kamieni kolorowych, zawsze jednak pełen wdzięku i kobiecości, stał się  już ponadczasową klasyką - czarującą.

Nierzadko ważna była także symbolika tego motywu - w XIX w. biżuterii podwójna kokardka w tzw. 'węźle miłości' symbolizowała więź zakochanych, a wywodziła się ze starożytnego motywu. Wyrażała więc emocje i była ulubioną formą w nurcie sentymentalnej biżuterii, szczególnie modnym i bardzo popularnym  w XVII i XVIII w. we Francji. Reminiscencje z zachowaniem subtelności i wyrafinowania kompozycji oraz jakości pracy złotniczej  odnajdujemy w początkach XX w., w estetyce biżuterii edwardiańskiej właśnie.