Neorenesans - XIX w. wisior: srebro, emalia, diamenty, rubiny, szmaragdy i Terpsychora, Niemcy, ok.1870/80 r.

WISIOR NEORENESANSOWY  - II POŁOWA XIX W. NIEMCY

SREBRO, EMALIA, DIAMENTY, RUBINY I SZMARAGDY

MOTYW TERPSICHORE

II połowa XIX w. w biżuterii obfituje w style historyczne, wśród których neorenesans zajmuje miejsce szczególne.

Największe znaczenie odegrał w Niemczech - na fali ówczesnych wydarzeń historycznych - stając się stylem narodowym.

Już koło połowy  XIX w. neorenesans modny staje się w Anglii /znana londyńska firma jubilerska 'Bridge and Rundell' wzorowała swe wyroby na szkicach ozdób Hansa Holbeina niemieckiego malarza, grafika okresu renesannsu, projektanta wyrobów złotniczych/. Kiedy zaś szkice ozdób Holbeina opublikowano,  ich oddziaływanie i znaczenie było zdecydowanie  największe właśnie w Niemczech i Austrii niż w pozostałych krajach. Istotną rolę odegrał tam jedynie Carlo Giuliano /były współpracownik Castellaniego/, wytwarzając ozdoby w klasyczno-antycznym stylu i w formach z 16. wieku.

Szczególnie piękne prace figuralne w tym stylu wykonywał Karl Wagner /niemiecki złotnik tworzący w Paryżu, we Francji ponownie wprowadził zapomniane już niello/, jak i jego uczeń Froment-Meurice, znany z romantycznie obramowanych koncepcji figuralnych, wielokrotnie nagradzanych na międzynarodowych wystawach. Neorenesans francuski rozwijał się wspaniale, brosze czy wisiory zawsze zdobiły motywy figuralne, wielobarwna emalia, były również bogato zdobione w roccaille i ornamenty architektoniczne.

Złotnicy niemieccy nie tylko studiowali oryginalne ozdoby z XVI wieku, ale i wzorowali się na ozdobach namalowanych na obrazach znanych artystów z tamtych czasów - Holbeina, Durera, czy Mignot.

Styl neorenesansu zbiegł się tutaj z dążeniem do powstania niemieckiej jedności, domagano się wtedy stylu wzmacniającego niemiecką tożsamość, i takich wzorów - także w biżuterii- szukano właśnie w XVI  stuleciu.

To właśnie interesy narodowe od początku odgrywały decydującą rolę w tworzeniu się i rozwoju niemieckiego neorenesansu.

Niezwykłej urody jest duża renesansowa kolia księżniczki Vicky, późniejszej  cesarzowej Friedrich.

Ostatecznie neorenesans opanował tworczość artystyczną w Niemczech w latach 70-80-tych XIX wieku, z którego to okresu pochodzi prezentowany wisior.

Wisior wykonany w srebrze próby 0,800.

Czas powstania/pochodzenie - II połowa XIX w., lata 1870-80., Niemcy.

Prezentuję na jednym ze zdjęć wisior w tej samej formie i zdobieniu - kat. nr 252 a,b str. 245, Brigitte Marquardt.

Zdobienie - emalia wielobarwna, także na giloszu, złocenia, niello, rubiny, szmaragdy, diamenty naturalne /0,18 ct/. Wszystkie kamienie w szlifach tablicowych /charakterystycznych dla XVI wieku/,  jak i typowych dla biżuterii z tego okresu oprawach kamieni.

Perły naturalne głębinowe - baroczki.

Pełnoplastyczna forma całości kompozycji, antykizujący figuralny motyw Terpsychory, /w mitologii greckiej muza tańca, jedna z dziewięciu muz olimpijskich, przedstawiana  zawsze w tanecznej pozie z lirą./

Roccaille, motyw putto, antykizująca ornamentyka architektoniczna. Grawerunek, cyzelowanie.

Konstrukcja mocowana na czterech sztyftach.

Zwracam uwagę na mistrzowsko dekorowane i opracowane odwrocie wisiora.

Masa wisiora - 20,940 grama.

Wymiary - długość 7,5 cm, szerokość - 4 cm.

Stan zachowania - zasługuje na szczególne podkreślenie w kontekście formy i zdobień wisiora - jest bardzo dobry, bez napraw czy ingerencji,  kompletny, dobrze zachowana emalia.

Egzemplarz historyczny w formie i stylu bardzo rzadko spotykanym,  szczególnie w kompozycji figuralnej, jak i tak bogatej ornamentyce i niezwykłym kunszcie wykonania. Unique dla koneserów tematu. 

Zdjęcia nie oddają precyzji zdobień i plastyki całości, co podkreślam szczególnie. 

Zakup z certyfikatem biegłego rzeczoznawcy jubilerskiego/gemmologa/eksperta diamentów i kamieni szlachetnych.

Sposoby płatności | Koszty wysyłki | Zwroty